Sonsuzlugun Dostlari..

Gepostet am 4. August 2021

Selam hey rüzgar! Merhabalar!
Mistik bir ülkeden gelen ben
gecenin o issiz karanliginda
bir aydinlik bulmak icin dolasiyorum.
Hey rüzgar, ben bir insan degilim:
Baska bir gezegenden gelen
bir yabanciyim:
Hey rüzgar, senin de geldigin
ayni gezegenmi yoksa?
Bir insan gibi soluk aliyorum.
Insanin gözleriyle görüyorum,
Ama ben bir insan degilim.
Ormanin derinliklerinde esen,
fisildayan,
mahzun mahzun ic ceken hey rüzgar
Görünmeyen bir nehrin kiyilarinda
sürekli esip durursun
Gercege benzer bir varlik
araciligiyla varligini sürdürürsün
Bir yerden bir yere gidebilirsin, ama tasinamazsin!
Selam hey rüzgar! Seni selamliyorum:
Sen, o dünyada tek basina kalmis bir sanat yapitisin
aslinda birbirimize cok benziyoruz:
Ben bedeni olmayan bir gölgeyim,
Cok uzaklardaki bir ülkenin
bilinmeyen derinliklerinden geldim
Köpükler gibi cevreye yayilir
akintiyla sürüklenirim……
Oh, safligin güzel örnegi
bende de ayni özellik var
Baska bir seyle degisebilirim
Enerjiyim ben, ben tekim
Bölünemem ve tekim,
Tüm soyutlamalari üzerinde toplayan
Iffetsizlikle sinirlanmis
o dünyada yabanci.
Hey rüzgar, bir birbirimize benziyoruz
Kendimi tanidigim kadar seni taniyorum
Zaman engelini asarak
benim kendi dünyama geldin sen.

Smtow P. Sucharitkul’un 17 Eylül 1967 Pazar günü The Bangkok Post gazetesinde cikan siiri.

Buldugum yer: Shirley Mac Laine, nin Bulutlarla Kolkola adli Kitabi.